2017-06-02 "Postradziecki Syndrom"

Wernisaż : 2017-06-02 Nata Karjala "Postradziecki Syndrom"

POSTRADZIECKI SYNDROM

Nata Karjala

 

Projekt wykorzystuje zdjęcia tomografii komputerowej mózgów ludzi starszego pokolenia, urodzonych i wychowanych w Związku Radzieckim oraz plakaty polityczne tamtych lat.

Pewnego dnia zrządzeniem losu znalazłam się w poczekalni przed gabinetem tomografii komputerowej. Rozmawiając z innymi pacjentami, poruszyłam temat ich sowieckiej przeszłości, do której sentymentalne wracali, wspominając swoje młode lata w Związku Radzieckim…

Wspomnienia młodości są najpiękniejsze, byli wtedy szczęśliwi, młodzi i zdrowi, przepełnieni entuzjazmem i wiarą w lepszą przyszłość.

Przepełnieni dumą ze swojej Ojczyzny, święcie wierzyli ideom partii komunistycznej, z oddaniem budowali socjalizm, ucząc się i pracując na roli, we fabrykach, oddając wszystko co najlepsze krajowi.

Młodość przeminęła, ale dorastanie w epoce komunizmu wciąż wpływa na ich postrzeganie rzeczywistości poprzez pryzmat tamtych ideałów.

Większość z nich ma teraz lepsze życie. W zapomnienie odeszły kartki żywnościowe i puste półki sklepowe, więc dlaczego ci wszyscy ludzie, z którymi rozmawiałam, chcieli koniecznie udowodnić, że w czasach ich socjalistycznej młodości życie było lepsze?

Lekarze szukali zmian w ich głowach, a ja znalazłam niesamowity świat - świetlaną komunistyczną przeszłość.

Nie jest im łatwo żyć w świecie, w którym ideały ich młodości legły w gruzach... W świecie, którego nie są w stanie zrozumieć i który ich odrzuca… Mówienie "a ja w czasach sowieckich ...", jest czymś więcej niż tylko wspomnieniem, jest głębokim, ukrytym, bolesnym i niepohamowanym pragnieniem ...

Wiary w cokolwiek...

Oto czego nam wszystkim brakuje. Mitu.

  

Iwan Antonow, urodzony w 1941 roku.

Wspominał, jak w młodości wyjechał do pracy w fabryce, uczył się w szkole wieczorowej, zaocznie skończył technikum i został brygadzistą.

Mówi, że było ciężko, ale wszystko można wytrzymać, jeśli ma się cel, do którego się dąży.

Edukacja w czasach sowieckich była bezpłatna, ale realia zmuszały do porzucenia nauki na rzecz pracy.

 Petrenko Mikołaj, urodzony w 1939 roku.

Pamiętam dobrze, jak to było - rozstanie ze Stalinem, jak ten straszny człowiek zmarł. Wielu przybyło tylko spojrzeć, to było ciekawe. Ale wielu fanatyczne kochali Stalina. Szczerze płakali, biedny ludzie (pranie mózgu), ludzie, którzy mieli w rodzinie prześladowanych. Inni nawet nie wiedzieli, co to obóz. Kto nie chciał, ten nic nie wiedział. Pobudzenie, radio, ogólnie propaganda partii- reżim totalitarny miał okazję przez media oszukiwać naród. Brak obiektywnej informacji pozwala na tworzenie kulta lidera.
Napis na fladze: Pod sztandarem Lenina, pod przewodnictwem Stalina, doprowadzimy do zwycięstwa komunizmu.

 Terentyev Oleg, urodzony w 1937 roku.

Mimo że urodził się 13 lat po śmierci Lenina, czuł że naród wciąż nie mógł odżałować śmierci ukochanego wodza, ufając Partii, przywódcom i czekając na lepsze życie.

Dlaczego ta wiara była tak bezkrytyczna? Dlaczego ludzie byli tak okrutnie oszukiwani?

Napis: Najlepszy pomnik Leninowi- wykonanie jego testamentu. Partia i tutaj pójdzie w jego ślady. Zostawił nas, nasz niezrównany waleczny towarzysz.

Danilova Alexandra, urodzona w 1951 roku.

W swojej sowieckiej młodości wybrała męski zawód, pracując na budowie. Partia wzywała kobiety do pracy w fabrykach, do podejmowania męskich zawodów, co niekorzystnie odbijało się na ich urodzie, zdrowiu i życiu.

Napis: Kobieta na lokomotywę! Leninowska droga.

Nikołajewa Anna, urodzona w 1949 roku.

Dobrze pamięta propagandę ateizmu w ZSRR, a z opowiadań matki historię zniszczonej w 1930 roku cerkwi w ich mieście. Opowiedziała, jak potajemnie chodziła z babcią do pobliskiej wsi, gdzie w zrujnowanej świątyni odbywały się nielegalne nabożeństwa.

Napis: Religia- trucizna

Kostenko Aleksander, urodzony w 1947 roku.

W młodości był członkiem Komsomołu, potem wstąpił do partii, pamięta, jak jego przyjaciel, bardzo dobry uczeń, nie dostał się na studia, ponieważ jego ojciec został uznany za wroga ludu. Ideologia niszczyła losy niewinnych ludzi. Walka z nią była skazana na porażkę.

Na zdjęciu wykorzystano godło ZSSR.

Koskinen Zofia, urodzona w 1957 roku.

Urodziła się na Syberii w rodzinie deportowanych finów. Jej rodzice powiedzieli jak mężczyźni zostali zabrani na rozstrzelanie, tylko za to, że byli Finowie. Inni, całe wsie wysiedlono, pozbawiając domu, ziemię, bydło. W tych latach wiele narodów ZSRR zostały nielegalnie wydalony z ich terytorium i podlegają represji.

Napis na plakacie: Całą rodziną do nowych miejsc.

Rachmedow Ilias, urodzony w 1949 roku

Przypomniał, że w dniu 12 kwietnia 1961, kiedy obywatel radziecki pierwszy poleciał w przestrzeń kosmiczną, nie pozostawia nikogo obojętnym. Ludzie zawada unisono w spontanicznych demonstracji, organizowanych festiwali ludowych z balonami i flagami. Euforia minął błyskawicznie i tworzyło się poczucie powszechnego święta.

 

 Ladis Polina Nikołajewna, urodzona w 1964 roku.

Z nostalgią przypomina, jako dziecko marzyła, że wyrośnie i na pewno kupę duży czerwony dywan z wzorami - marzenie każdej gospodyni radzieckiej, wisiał na ścianie, coś w rodzaju symbolu dobrobytu w sowieckim mieszkaniu.

Jej matka pracowała jako pielęgniarka, miała pensję 80 rubli. Nie mogła sobie pozwolić na taki luksus, bo ten dywan był wart 96 rubli.

Za 50 kopejek można zjeść w jadalni, 3 grosze warto skoku na tramwaj na 2 rubli można było kupić kilogram kiełbasy.

 

Gariew Artur , urodzony w 1938 roku.

Służył w szeregach Armii Radzieckiej.

Uważa, że w chwili obecnej w kraju brakuje porządku, który panował za czasów Stalina.